Αν επιθυμούμε να εκπαιδευτούμε στη χρήση πυροβόλων οπλών, η πιο ρεαλιστική προσέγγιση θα ήταν η αναμέτρηση μεταξύ δυο ασκούμενων για να δούμε στη συνέχεια ποιος θα ζήσει και ποιος όχι. Όταν αναφερόμαστε σε ρεαλιστική εκμάθηση αυτοάμυνας η διαδικασία λογικά θα ήταν κάπως παρόμοια. Ο ασκούμενος θα έπρεπε να επιβιώσει από ένα μη ελεγχόμενο σενάριο, αποτελούμενο από πραγματικά χτυπήματα, ωμή βία, παραλογισμό και γενικά ένα κλήμα απρόβλεπτης, ευμετάβλητης και απροσάρμοστης συμπεριφοράς εναντίων του. Για ακόμα πιο ρεαλιστικό αποτέλεσμα η εκπαίδευση / άσκηση / δοκιμασία θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί σε διαφορετικά περιβάλλοντα με διαφορετικές κλιματικές και χωροταξικές συνθήκες. Και τέλος το όλο σκηνικό θα έπρεπε να πλαισιώνετε από επιτιθέμενους που δεν θα είναι γνώριμοι και φιλικοί προς τον ασκούμενο.
Και διερωτώμαι, ποιος οργανισμός, σχολή ή εκπαιδευτής είναι πρόθυμος να αναλάβει μια τέτοια εκπαιδευτική προσέγγιση σε καθημερινούς ανθρώπους; Ποιος νοήμον πολίτης που επιθυμεί να εκπαιδευτεί στην αυτοάμυνα, θα δεχόταν μια τέτοιου είδους εκπαιδευτική διαδικασία; Άρα συμπεραίνουμε ότι ο όρος ρεαλιστική αυτοάμυνα σε τεχνικές και τακτικές μάχης σώμα με σώμα ως εκπαιδευτική μεθοδολογία είναι κάτι που μόνο παραπλανητική μπορεί να θεωρηθεί ειδικά όταν μιλάμε για εκπαίδευση απλών καθημερινών πολιτών.
Δυστυχώς όμως το φαινόμενο ρεαλισμός και αυτοάμυνα, έχει παρεξηγηθεί και παρερμηνευτεί σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκπαιδευτών που χωρίς ίχνος νομικού, ηθικού και γνωστικού επίπεδου, διδάσκουν στο βωμό του ρεαλισμού τεχνικές και τακτικές που θέτουν άμεσα τους ασκούμενους στον κίνδυνο φυλάκισης ή θανάτου. Πιο συγκεκριμένα το να εκπαιδεύσω έναν πολίτη, χωρίς καμιά προηγούμενη εμπειρία και γνώση ότι η πρώτη του αντίδραση στην παραμικρή συμπλοκή, είναι ένα χτύπημα στην τραχεία ή ένα πλήγμα με κάποιο μαχαίρι που εκπαιδευτικέ να χειρίζεται σαν σφαγέας, αυτό δεν είναι αποτελεσματική και ολοκληρωμένη εκπαίδευση στην αυτοάμυνα αλλά άμεση καταστροφή των ατομικών και οικογενειακών του κεκτημένων αφού αμέσως θα βρεθεί στη φυλακή.
Ζούμε σε ένα οργανωμένο κράτος, με νομούς και όχι σε μια εμπόλεμη χώρα αναταραχών και χάους. Όλοι οι πολίτες ανεξάρτητος ηλικίας, φίλου και εθνικότητας έχουν συνταγματικά καταχαρούμενο δικαίωμα να είναι ασφαλείς. Όπως έχουν κάθε δικαίωμα υπό συνθήκες να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, την οικογένεια τους και τις περιούσιες τους. Έργο των εκπαιδευτών αυτοάμυνας είναι πρωτίστως η ενημέρωση των ασκούμενων για την σχετική νομοθεσία. Την άπλυτη κατανόηση πότε μια κατάσταση θεωρείται αυτοάμυνα και πότε συμπλοκή. Πότε μια αντίδραση αποτελεί μέσω επιβίωσης και πότε αυτοδικία. Πότε κάνω χρήση των μέγιστων δυνατοτήτων μου και πότε των ελαχίστων. Αν ο εκπαιδευτής διδάσκει αυθαίρετα απλούς πολίτες την αλόγιστη χρήση βίας ως μοναδική λύση και εγκληματεί και θέτει σε άμεσο κίνδυνο τους ασκούμενους του.
Ένα άλλο οξύμωρο της βιομηχανίας της αυτοάμυνας, είναι η αντίληψη ότι η εκπαίδευση μπορεί να απευθυνθεί σε όλους. Ανεξάρτητα την ηλικία, το φύλο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Για να φανταστούμε όμως ένα πενηντάρη, υπέρβαρο, υπάλληλο γραφείου, μια εικοσάχρονη, λιπόβαρη, φοιτήτρια και ένα παιδάκι της τετάρτης δημοτικού. Και για τους τρεις χαρακτήρες η εκπαίδευση θα πρέπει να μπορεί να φέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα επιβίωσης ενάντια σε έναν σωματώδη, βίαιο, έμπειρο και έτοιμο για όλα αντίπαλο. Πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο να λειτουργήσει στον πραγματικό κόσμο;
Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι όταν μιλάμε για την θωράκιση καθημερινών ανθρώπων, η λύση δεν είναι το πόσες σωματικές ικανότητες και τεχνικές δεξιότητες θα εκτελέσει με μαεστρία στο εργαστηριακό περιβάλλον μιας σχολής, αλλά πόσο βαθιά θα κατανοήσει τη σοβαρότητα της βίας και ότι μπορεί να είναι το επόμενο θύμα.
Έργο το εκπαιδευτή είναι να αφυπνίσει τον ασκούμενο ώστε να είναι σε μεγαλύτερη επαγρύπνηση, να τον διδάξει πως θα ξεχωρίζει ορατούς και αόρατους κινδύνους, πώς να αποφεύγει και διαφεύγει όταν αντιληφθεί επικίνδυνα περιστατικά, πώς να αποκωδικοποιεί τη γλωσσά του σώματος και να αποκλιμακώνει καταστάσεις, πώς να καλεί σε βοήθεια, αλλά πάνω από όλα πως θα θωρακίσει τα τρωτά σημεία του χαρακτήρα του, της καθημερινότητας του, του σπιτιού του, της οικογενείας του και γενικά της ζωής του.
Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμούμε την τεχνική και τακτική σημασία και αποτελεσματικότητα της αυτοάμυνας. Απλά τονίζουμε ότι μια πραγματική συμπλοκή δεν έχει λογική, κανόνες, αρχές, κριτές, δίαιτες, παρά μόνο ωμή απρόβλεπτη βία. Άρα θα πρέπει να έχω αρκετά εφόδια να εξαντλήσω πριν φτάσω στο σημείο της μάχης σώμα με σώμα. Εφόδια που μπορεί όντος να διδαχτεί και εφαρμόσει ο κάθε ένας ανεξάρτητα ηλικίας, φύλου και σωματοδομής.
Στην Krav Maga Science πιστεύουμε ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι ικανή να μειώσει τις πιθανότητες να μου συμβεί. Και να αυξήσει τις πιθανότητες αν μου συμβεί να μπορέσω να επιβιώσω.
Ναι η αυτοάμυνα υπό συνθήκες μπορεί να είναι και ρεαλιστική και αποτελεσματική και για όλους. Αλλά πάνω από όλα η αυτοάμυνα είναι μια ιδέα και ένας τρόπος ζωής.
Βασίλης Πετρίδης
Επικεφαλής Εκπαιδευτής Krav Maga Science