Οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ζούγκλες τσιμέντου, ένα εύθραυστο περιβάλλον περιτριγυρισμένο από εκατομμύρια ανθρωπόμορφα θηρία που καθημερινά και ασταμάτητα αλληλοεπιδρούν, δημιουργώντας και καταστρέφοντας.
Οι ζωές μας βρίσκονται σε μια συνεχή πορεία διασταύρωσης με τις ζωές των άλλων ανθρώπων, σε ένα ατέρμονο ταξίδι συμπτώσεων. Συμπτώσεις που έχουν άμεσο αποτέλεσμα στην ισορροπία των υπαρχόντων συνθήκων ζωής. Ένα φαινόμενο που μάθαμε να ονομάζουμε τύχη. Δηλαδή μια αόρατη δύναμη, έξω από κάθε φυσικό νομό, ανεξάρτητη και πάνω απ’ όλα χωρίς καμία δυνατότητα πρόβλεψης και επηρεασμού.
Πράγματι κάποιες καταστάσεις είναι φαινομενικά τόσο απρόβλεπτες και ξαφνικές, που μόνο μέσω του παράγοντα “τύχη” μπορεί κανείς να τις επεξεργαστεί, ερμηνεύσει και αφομοιώσει.
Καταστάσεις που διαταράσσουν αρνητικά τη ζωή ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνίας, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης μας. Και είτε μας αρέσει είτε όχι συνέβαιναν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν.
Το μοναδικό που μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες και να περιορίσει τις συνέπιες ενός καταστροφικού γεγονότος είναι η σωστή προετοιμασία. Δηλαδή κάθε υλικό και άυλο μέτρο που λαμβάνεται για την έγκαιρη και αποτελεσματική πρόληψη. Με απαραίτητη προϋπόθεση την υιοθέτηση ανάλογης νοοτροπίας. Δηλαδή μιας νοητικής κατάστασης που αποδέχεται την ευάλωτη φύση του ανθρώπου σε κίνδυνους και την αντίληψη ότι οι συμφορές δεν κάνουν εξαιρέσεις.
Με την κάθε εποχή να διακατέχεται από τις δίκες της απειλές και κίνδυνους, φτάσαμε στον 21ο αιώνα, με την τεχνολογική ανάπτυξη να μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις ασφάλειας, αντιστρόφως ανάλογες της παγκόσμια επικρατούσα πραγματικότητα. Ενώ η υπερ προβολή της βίας, εγκλήματος και της συμφοράς αναισθητοποίησε σταδιακά κάθε αίσθημα φόβου.
Και όμως οι τσιμεντένιες ζούγκλες είναι επικινδυνά μέρη που απαιτούν τις κατάλληλες δεξιότητες και ικανότητες, για να μπορέσει κάποιος να επιβιώσει και αναπτυχθεί μέσα σε αυτές.
Η αστική επιβίωση αφορά όλα εκείνα τα εργαλεία που απαιτούνται ώστε ο καθένας από εμάς να μπορεί να προβλέψει και αντιμετωπίσει κρίσιμες καταστάσεις που απειλούν τη ζωή του και τη ζωή των δικών του ανθρώπων.
Σε κάθε σύγχρονη πόλη ελλοχεύουν κίνδυνοι και απειλές. Διαφορετικές για κάθε ηλικία, φύλο, επάγγελμα, συγκεκριμένη περιοχή, ώρα της ημέρας, κ.α. Για ένα μικρό παιδί, η διάσχιση ενός δρόμου, μπορεί να είναι αιτία για βάρη τραυματισμού ή ακόμα και θανάτου. Ενώ για έναν ενήλικο το να χάσει ξαφνικά τη εργασία του, μπορεί να είναι μια σοβαρή αιτία να πεινάσει η οικογένεια του ή να βρεθεί στο δρόμο.
Ενώ γεγονότα μεγαλύτερης κλίμακας, όπως οικονομική κρίση, απεργίες, πανδημία, κ.α. είναι ικανά να διαταράξουν την κοινωνία με σοβαρές και κάποιες φορές ανεπανόρθωτες ζημίες.
Κάθε ένας από εμάς πρέπει να γνωρίζει πως να επιβιώνει σύμφωνα με το περιβάλλον που ζει. Κάθε ένας από εμάς πρέπει να είναι ικανός να διασφαλίσει την επιβίωση της οικογένειας του. Και κάθε ένας από εμάς πρέπει να είναι σε θέση να βοηθήσει τον συνάνθρωπο του στην ανάγκη.
Ο survivor της πόλης βασίζεται στις δομές του κράτους, αλλά δεν εξαρτάται, ούτε υποχρεούται. Προλαμβάνει να μην καεί το σπίτι του με το να μην χτίσει μέσα στο δάσος. Και αν το έχει κάνει προλαμβάνει με την εγκατάσταση δικού του συστήματος πυρόσβεσης. Έτσι και το δικό του σπίτι θα σώσει και την οικογένεια του δεν θα αφήσει στο δρόμο και που ξέρεις, ίσως σώσει και το σπίτι του γείτονα, αλλά και το δάσος.
Δεν είναι δυνατών σε μια εποχή που η γνώση είναι διαθέσιμη όσο ποτέ, να πεθαίνουν από πνιγμό παιδιά σε πισίνες πολυτελών ξενοδοχείων, κατάμεστες από κόσμο γιατί κανείς δεν γνώριζε ΚΑΡΠΑ. Αστική επιβίωση σημαίνει να μπορώ να σωθώ και να σώσω. Να μπορώ να ξεπεράσω και να βοηθήσω και άλλους να ξεπεράσουν. Η αστική επιβίωση δεν είναι αποτέλεσμα δύναμης, αλλά γνώσης και εξάσκησης.
Αφιερώστε λίγο χρόνο από τη ζωή σας και εκπαιδευτείτε. Παροτρύνετε τα παιδιά σας να εκπαιδευτούν και να αποκτήσουν πολυδιάστατα εφόδια αντιμετώπισης των εμποδίων και διατήρησης της ασφάλειας και της υγείας.
Συνειδητοποιήστε ότι η βοήθεια δεν θα είναι πάντα κοντά και σε κάποιες περιπτώσεις ίσως δεν έρθει και ποτέ.