Μια νέα μανία έχει κατακλείσει τον χώρο των πολεμικών τεχνών και συστημάτων αυτοάμυνας, μια μανία που ευτελίζει τις μεθόδους και τα συστήματα, ενώ ταυτόχρονα θέτει σε κίνδυνο τους ασκούμενους. Η μανία αυτή ακούει στο όνομα Εκπαιδευτής /Δάσκαλος. Δεν διαφέρει και πολύ από την παραδοσιακή μανία του Προέδρου. Φωνάζεις πρόεδρε, γυρνάμε οι μισοί. Φωνάζεις δάσκαλε και εμφανίζονται δεκάδες. Από που όμως όλοι αυτοί οι δάσκαλοι πήραν το χρίσμα; Ποιος τους πιστοποιεί; ποιος τους ελέγχει; ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη; Ας δούμε λοιπόν πως λειτουργεί το σύστημα με ένα παράδειγμα.
Φανταστείτε να βρισκόσασταν στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου και να μαθαίνατε ο,τι ο εισηγητής καθηγητής, δεν έχει πάει ούτε δημοτικό, ούτε γυμνάσιο, ούτε λύκειο. Αλλά μετά από σεμινάρια έλαβε τον τίτλο του καθηγητή πανεπιστημίου και αμέσως ανέλαβε χρέη ενεργού καθηγητή. Το μεγαλύτερο παράδοξο θα ήταν αν μαθαίνατε ο,τι και ο καθηγητής που εκπαίδευσε τον καθηγητή του πανεπιστημίου, είχε εκπαιδευτεί με παρόμοιο τρόπο. Μια τέτοια υπόθεση καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και δεν θα είχε ενδιαφέρον ούτε σαν χιουμοριστική ιστορία.
Κάτι τέτοιο όμως συμβαίνει αρκετές φόρες όταν μιλάμε για συγχρόνους εκπαιδευτές πολεμικών τεχνών και συστημάτων αυτοάμυνας, που στελεχώνουν σχόλες και γυμναστήρια. Πως λοιπόν αντιμετωπίζουμε ένα τέτοιο φαινόμενο τόσο άνετα και απερίσκεπτα όταν πρόκειται για την εκπαίδευση των παιδιών μας ή την δίκη μας στις πολεμικές τέχνες και τα συστήματά αυτοάμυνας; Μεθοδολογίες που επιλέγουμε να εκπαιδευτούμε με σκοπό να ασφαλίσουμε και θωρακίσουμε την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας. Πως εμπιστευόμαστε άτομα με αμφιλεγόμενη εκπαίδευση, παιδεία, μόρφωση και ήθος να γίνουν οι καθοδηγητές μας; Η σύγχρονη βιομηχανία των συστημάτων αυτοάμυνας και πολεμικών τεχνών, έχει μετατρέψει αυτό που παραδοσιακά απαιτούσε μελέτη ζωής, να μπορεί να το λάβει κάποιος με λίγες ώρες πρόχειρης εκπαίδευσης και λίγα ευρώ. Αυτό που οι Δάσκαλοι κάποτε προσέφεραν στους υψηλόβαθμους μαθητές τους, ύστερα από χρόνια δουλειάς. Δηλαδή το δικαίωμα να μπορούν να φέρουν τον τίτλο του εκπαιδευτή / Δασκάλου και να μπορούν να εκπαιδεύουν, σήμερα το βλέπουμε να γίνεται από τον οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Για λίγα χρήματα εύκολα μπορεί κανείς να χριστεί εκπαιδευτής ακόμα και του πιο απαιτητικού συστήματος. Χωρίς διάκριση, χωρίς εμπειρία, χωρίς ταλέντο, χωρίς ιδρώτα ο τίτλος του εκπαιδευτή έρχεται με την κορνίζα δώρο. Και μετά αρχίζει το κυνήγι των Μαθητών / θυμάτων. Αν πρόκειται για μικρά παιδιά τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εγκληματικά. Σε ηλικίες που τα παιδιά χτίζουν τους εαυτούς τους, για οδηγό έχουν κάποιον που δεν κατέχει τίποτα εκτός από έναν τίτλο. Αν πρόκειται για ενήλικες, μπορεί εύκολα η επιλογή του δασκάλου να αποβεί μοιραία για την ζωή τους αν χρειαστεί να εφαρμόσουν τα όσα ένας ανεκπαίδευτος τους δίδαξε. Η φρενίτιδα λοιπόν καλά κρατεί. Η μανία να γίνουν όλοι εκπαιδευτές και εκπαιδευτές εκπαιδευτών μέσα σε λίγες μέρες, έχει φέρει ως αποτέλεσμα συνεπείς μαθητές που δουλεύουν χρόνια να μην μπορούν να βρουν εκπαιδευτή άξιο του επιπέδου τους. Μαθητής ασκείται δέκα χρόνια και δάσκαλος διδάσκει έξι μήνες χωρίς καμία εμπειρία ως ασκούμενος.
Η ημιμάθεια σε συνδυασμό με την έλλειψη νομοθεσίας και την απουσία ελέγχων είναι ένας ιδιαίτερα καταστροφικός συνδυασμός για όλους τους σοβαρούς και καταρτισμένους επαγγελματίες του χώρου. Τα αθέμιτα μέσα και τα ψέματα σε συνδυασμό με την εγωιστική τάση πολλών «Εκπαιδευτών» ότι είναι οι καλύτεροι, οι δυνατότεροι, με το τελειότερο σύστημα, μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τους ανυποψίαστους μαθητές. Αυτοχρισμένοι εκπαιδευτές εκπαιδευτών, χωρίς καμία εκπαιδευτική εμπειρία και διδακτική μεθοδολογία, υπόσχονται το πιο λαμπρό πτυχίο. Επιλέγουν ακατάλληλα άτομα και τους γεμίζουν με ψευδείς εντυπώσεις για την κατάρτιση τους ως εκπαιδευτές, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν τα χρήματα που έλαβαν. Όσοι επαγγελματίες εκπαιδευτές μαθητέυσαμε για χρόνια σε παραδοσιακά συστήματά πολεμικών τεχνών, γνωρίζουμε πολύ καλά ποσό επίπονη και χρονοβόρα είναι η ατραπός της γνώσης. Όσοι μαθητέυσαμε σε σύγχρονα συστήματά αυτοάμυνας, με σοβαρούς εκπαιδευτές, γνωρίζουμε πολύ καλά πόσες δεκαετίες οι εκπαιδευτές αυτοί εκπαιδεύονταν και εξελίσσονταν. Συμβουλεύω όλους που θέλουν να ασχοληθούν με την αυτοάμυνα και τις πολεμικές τέχνες, να μην επηρεάζονται από φανφάρες και μεγαλοπρεπείς διαφημιστικές καμπάνιες. Να μην επιλέγουν με γνώμονα την αλαζονεία των εκπαιδευτών, το εγώ τους και το τι διαλαλούν πως έχουν κάνει στο παρελθόν. Να επιλέγουν τον δάσκαλο τον παιδιών τους και τον δικό τους με γνώμονα την μελέτη που έχουν κάνει για αυτόν, την συμπεριφορά, το ήθος, την ποιότητα, το πάθος του για αυτό που κάνει, το είδος των ατόμων που τον ακολουθούν και πάνω από όλα να εμπιστεύονται το ενστικτο τους. Η εκπαίδευση είναι μια σοβαρή και ιδιαίτερα ευαίσθητη διαδικασία που δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί να ακολουθήσουν. Ένας δάσκαλος πρέπει να εξελίσσεται συνεχώς, ενώ παράλληλα παραμένει ταπεινός. Αν δεν εντοπίσεις σύντομα τα χαρακτηριστικά αυτά στον δικό σου δάσκαλο, φύγε μακριά.
«Ή κάντε το δέντρο καλό και τον καρπό του καλό ή κάντε το σάπιο και τον καρπό του σάπιο, διότι το δέντρο φαίνεται από τον καρπό του» Ματθαίος 12:33.
Βασίλης Πετρίδης